Ponieważ w tym roku część środków, zebranych w ramach jałmużny wielkopostnej, zostało przekazanych na rzecz wsparcia seminarium w Moramanga na Madagaskarze, warto napisać kilka słów więcej o całej akcji.

Wyższe Międzydiecezjalne Seminarium Duchowne św. Jana Marii Vianneya w Moramanga (Madagaskar) jest jednym z trzech seminariów na świecie, nad którymi opiekę sprawuje Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła w Polsce. Pozostałe dwie placówki to: Propedeutyczne Seminarium Św. Vianneya w Chabua (Indie) oraz Wyższe Seminarium Duchowne św. Augustyna w Iquitos (Peru), którego wykładowcą przez pewien czas był posługujący parę lat temu w naszej parafii ks. Adam Kubasik.
Jego powstanie jest związane z sytuacją Kościołów misyjnych w drugiej połowie XIX w., które mając kandydatów do kapłaństwa, nie posiadały jednak środków finansowych na ich wykształcenie. Bezpośrednim impulsem do powstania dzieła był list biskupa Nagasaki w Japonii, w którym dzielił się on swoim zmartwieniem, że brakuje środków materialnych, by przyjąć wszystkich kandydatów zgłaszających się do seminarium i stąd tylko niewielka ich część może podlegać formacji. Słowa te bardzo poruszyły Stefanię Bigard-Cottin, która po tragicznej śmierci męża i syna postanowiła poświęcić się całkowicie pomocy misjom. Wraz z córką Joanną Bigard zaczęły organizować, najpierw wśród przyjaciół i znajomych, kwestę, aby zdobyć środki na utrzymanie jednego japońskiego seminarzysty. Ich inicjatywa spotkała się ze zrozumieniem i liczba seminarzystów objętych ich pomocą szybko się powiększała. Pozyskani ofiarodawcy zobowiązywali się do systematycznego wpłacania składek na utrzymanie seminarzystów, stając się w ten sposób pierwszymi członkami nowego dzieła misyjnego. Wkrótce dzieło to zaczęło zataczać coraz szersze kręgi.
Ważnym momentem w historii Dzieła było potwierdzenie ze strony papieża Leona XIII, który w 1893 r., z okazji otwarcia ufundowanego dzięki paniom Bigard seminarium w Kandy na Cejlonie, pochwalił ich inicjatywę w specjalnej, poświęconej seminariom w Indiach encyklice "Ad extremas Orientis". Seminarium w Kandy otrzymało za patrona św. Piotra Apostoła i stąd pochodzi nazwa zainicjowanego przez panie Stefanię i Joannę Bigard dzieła pomocy misjom: Dzieło św. Piotra Apostoła. Kongregacja Rozkrzewiania Wiary dekretem z 28 IV 1920 r. przejęła Dzieło pod swoją opiekę. Papież Pius XI swoim breve apostolskim z 29 VII 1925 r. patronką Dzieła ogłosił św. Teresę od Dzieciątka Jezus, a w encyklice "Rerum Ecclesiae" (28 II 1926) ogłosił je „papieskim” na wzór Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Dzieła Świętego Dziecięctwa Misyjnego.

Innymi słowy mówiąc, Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła pozyskuje środki, które przeznacza na kształcenie seminarzystów i kandydatów do życia zakonnego w krajach misyjnych, wyposaża seminaria i domy formacyjne oraz pomaga w kształceniu kadry wychowawców i wykładowców seminariów w krajach misyjnych, gdzie miejscowy Kościół nie ma takich możliwości.
Dziękujemy za okazaną ofiarność i zachęcamy do dalszego włączania się w dzieło misyjne Kościoła. Wszak, jak pisał Jan Paweł II w encyklice "Redemptoris missio": "Każdy Kościół, także ten, który składa się z nowo nawróconych, jest misyjny ze swej natury, jest ewangelizowany i ewangelizujący; wiarę zaś należy przedstawiać jako dar Boży, którym winny żyć wspólnoty (rodziny, parafie, stowarzyszenia) i promieniować na zewnątrz zarówno świadectwem życia, jak też słowem. Działanie ewangelizacyjne wspólnoty chrześcijańskiej, najpierw na własnym terytorium, a następnie na innych jako uczestnictwo w misji powszechnej, jest najlepszą oznaką dojrzałości wiary".