Żeński Zespół Wokalny działający przy parafii p.w. Bożego Ciała w Bytomiu Miechowicach jest zespołem liturgicznym, wykonującym muzykę sakralną, w tym chorał gregoriański oraz muzykę dawną. Powstał on na bazie Scholi liturgicznej parafii Bożego Ciała, prowadzonej przez Dorotę Giglok-Hartman – zespołu szczycącego się długą tradycją oraz wieloma osiągnięciami. Do najważniejszych z nich można zaliczyć: zdobycie I miejsca w kategorii „schole – młodzież” na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek im. ks. Kazimierza Szwarlika – Będzin 2007, zdobycie: II miejsca na I Diecezjalnym Przeglądzie scholi liturgicznych diecezji gliwickiej (2005), I miejsca na II Diecezjalnym Przeglądzie scholi liturgicznych diecezji gliwickiej (2006) oraz III miejsca na IV Diecezjalnym Przeglądzie scholi liturgicznych diecezji gliwickiej (2010), występ w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach jako oprawa muzyczna wystawy fotograficznej prof. dr. hab. Henryka Goika „Bracia najmniejsi”.
W roku 2013 Schola liturgiczna, której trzon do tej pory stanowiła głównie młodzież, zaczęła przekształcać się w Zespół Wokalny składający się z osób dorosłych. Początkowo był to zespół mieszany, zaś od jesieni 2016 roku jest to zespół wyłączenie żeński. Nastąpiła również zmiana na stanowisku prowadzącej – obecnie jest nią Marta Giglok-Kozłowska. W marcu bieżącego roku Zespół brał udział w XIII Ogólnopolskim Przeglądzie Chórów Kościelnych Pieśni Pokutnej i Pasyjnej „Żory 2018”, gdzie zajął III miejsce. Ostatnim osiągnięciem jest zdobycie w październiku I miejsca w kategorii chórów na IX Festiwalu Pieśni Sakralnej, organizowanym przez Centrum Kultury Śląskiej oraz parafię św. Augustyna w Świętochłowicach.
---
Zaczątki scholi tworzył w drugiej połowie lat 80 - tych ks. Zygfryd Flak.Była to jednak schola o nieco innym charakterze, niż obecna - jej repertuar bliższy był raczej piosenkom religijnym niż utworom liturgicznym. Po odejściu ks. Flaka grupę tę przez krótki czas prowadził ks. Piotr Mykita, a następnie organista, pan Adrian Kaintoch. Ci, którzy wtedy scholę tworzyli, do dziś z rozrzewnieniem wspominają specjalne, z dumą noszone krzyżyki, swoiste "znaki przynależności", a także bardzo uroczysty obrzęd przyjęcia w poczet śpiewających na chwałę Bożą. Obecna schola, "młodsza siostra" tej z lat 80 - tych, istnieje nieprzerwanie właściwie od początku lat 90 - tych. Ideę reaktywował ks. Konrad Mrozek, którego śmiało można nazwać założycielem "odnowionej" scholi; był on także aż do roku 1998 jej opiekunem. Gwoli ścisłości: "ich opiekunem", gdyż do końca lat 90 - tych istniały w naszej parafii dwie schole: tzw. "starsza" i "młodsza", nazywane tak ze względu na wiek wykonawców. "Młodsza" ze schól uczestniczyła w niedzielnej liturgii o godz. 11. 30 oraz wtorkowej mszy szkolnej o 17.00, starsza starała się swoim śpiewem wzbogacać niedzielą sumę oraz wszystkie ważniejsze uroczystości parafialne. Końcem końców jednak różne względy zadecydowały o tym, iż młodsza schola przeszła do historii. Co prawda, jeszcze przez jakiś czas posługiwano się tą nazwą dla określenia dzieci śpiewających na mszy szkolnej piosenki z gitarą, lecz jeśli wierzyć znawcom tematu, scholą ów skądinąd sympatyczny "chórek" z pewnością nie był. Definicja mówi bowiem, iż mianem scholi określamy "grupę śpiewaków, która, będąc reprezentantem wiernych, intonuje i podtrzymuje śpiewy przez dialog z ludem, albo też wykonuje śpiewy samodzielnie, bez czynnego udziału wiernych." (ks. Ireneusz Pawlak "Muzyka liturgiczna po Soborze Watykańskim II w świetle dokumentów Kościoła." Wydawnictwo "Polihymnia", Lublin 2001, str. 247). Znaczenie ma tutaj oczywiście także ściśle liturgiczny repertuar, z chorałem gregoriańskim, "śpiewem własnym Kościoła" na czele.
Mimo opuszczenia naszej parafii przez ks. Konrada Mrozka, schola zdołała pokonać przejściowy kryzys i funkcjonuje dalej. W chwili obecnej jest grupą całkowicie sfeminizowaną, choć obdarzeni lepszą pamięcią zapewne przypominają sobie scholę "koedukacyjną"... Staramy się czynnie włączać w życie naszej parafii, upiększając na miarę naszych możliwości niedzielne sumy oraz wszystkie święta i uroczystości parafialne. W okresie kolędowym niemal rokrocznie odwiedzamy podopiecznych Domu Pomocy Społecznej "Kombatant"; gościłyśmy już także w miechowickim Miejskim Ośrodku Opiekuńczym oraz w bytomskim Zakładzie Opieki św. Józefa, prowadzonym przez siostry ze zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusa (siostry sercanki). Co roku staramy się ponadto uczestniczyć w majowej Pielgrzymce Dzieci Maryi i Scholi Parafialnych do sanktuarium Matki Boskiej Pokornej w Rudach.
Prawdziwym zaszczytem było dla nas włączenie się w oprawę muzyczną mszy świętej w czasie pielgrzymki naszego dekanatu do bytomskiego kościoła jubileuszowego Najświętszej Maryi Panny w Jubileuszowym Roku 2000, a także udział we mszy świętej i nieszporach w czasie diecezjalnej pielgrzymki do grobu świętej Jadwigi w Trzebnicy w kwietniu 2002 r. W październiku zeszłego roku miałyśmy natomiast okazję, jako jedna z zaproszonych scholi, uczestniczyć w I Diecezjalnym Kongresie Muzyki Liturgicznej, jaki odbywał się w Gliwicach. Ponadto w ostatnią niedzielę tegorocznego marca dane nam było włączyć się poprzez śpiew chorału gregoriańskiego w sprawowanie liturgii w rycie trydenckim przez dawnego wikariusza naszej parafii, ks. Jarosława Steczkowskiego w bytomskim kościele mariackim, co także poczytujemy za wyróżnienie i zaszczyt. Listę naszych "wyjazdów poza parafię;-)" niech uzupełni jeszcze katowickie Muzeum Archidiecezjalne, gdzie dzięki życzliwości Autora wystawy fotograficznej pt. "Bracia najmniejsi", prof. Henryka Goika mogłyśmy ubogacić na miarę naszych możliwości jej wernisaż (skromna informacja o wystawie dostępna pod adresem: http://www.kuria.katowice.pl/index.php?go=7). Wysiłek, włożony w ciągle doskonalenie śpiewu, został - ku naszej radości - zauważony i doceniony na forum diecezji: 06 maja zdobyłyśmy I. miejsce na II Diecezjalnym Przeglądzie Scholi Liturgicznych Diecezji Gliwickiej. Warto dodać, że w pierwszej edycji Przeglądu zajęłyśmy miejsce II., ulegając jedynie scholi z Zabrza Kończyc.
Zapraszamy do naszego grona wszystkich tych, którzy, tak jak my, uważają, iż "Kto kocha Boga więcej niż to wyrazić potrafi - śpiewem winien zastępować brak słów."
Dorota Giglok