Zwyczaj gromadzenia się i wspólnego śpiewu na cześć Maryi narodził się w Kościele Wschodnim już około V wieku. Kościół Zachodni przyjął ten zwyczaj znacznie później, bo na przełomie XII i XIII wieku. Dopiero jednak w 1549 roku niemiecka książeczka "Maj duchowy" nazwała ten miesiąc miesiącem Maryi. Za inicjatora majowych nabożeństw uchodzi król hiszpański Alfons X, który był ich gorącym orędownikiem, sam często brał udział w modlitwach i zalecał je swoim poddanym. Nabożeństwa w kształcie, jaki kojarzymy, są natomiast dziełem Gaetano Ansolaniego, który od 1713 r. w kaplicy królewskiej w Neapolu każdego majowego wieczoru organizował koncert pieśni poświęconych Najświętszej Maryi Pannie, kończący się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. W Polsce praktyka ta przyjęła się w I połowie XIX wieku w Tarnopolu (1838 r.), potem w Warszawie (1852 r.), Krakowie (1856 r.) i innych miejscowościach, zaś pobożność maryjną szerzyli m. in. ks. Wincenty Buczyński we Lwowie oraz ks. Aleksander Jełowicki we Wrocławiu.

Pomimo wielu różnych modlitw do Najświętszej Maryi Panny najczęściej w czasie nabożeństw majowych odmawiana lub śpiewana jest Litania Loretańska, znana już prawdopodobnie od XII wieku, na pewno zaś zatwierdzona oficjalnie przez Kościół w 1578 r. Jej nazwa pochodzi od włoskiej miejscowości Loreto, gdzie do dziś dnia oglądać można Święty Domek, będący według tradycji częścią domu rodzinnego Maryi z Nazaretu, w której to litania ku czci Maryi była szczególnie propagowana. Co ciekawe, starsza od niej jest XII-wieczna Litania dominikańska, będąca być może nawet pierwowzorem Litanii Loretańskiej (można ją usłyszeć tutaj). Najstarszym hymnem pochwalnym ku czci Maryi jest natomiast niewątpliwie wschodni Akatyst ku czci Bogurodzicy.