Parafia Bożego Ciała Bytom - Miechowice
Projekt i wykonanie: asws 2010
Adwent (z łac. adventus - przyjście, przybycie) to okres liturgiczny otwierający każdy nowy rok kościelny. Rozpoczyna się I Nieszporami niedzieli przypadającej po sobocie XXXIV tygodnia Okresu Zwykłego, kończy zaś przed I Nieszporami uroczystości Narodzenia Pańskiego w dniu 24 grudnia (niedziele i uroczystości liturgiczne mają I i II Nieszpory - Pierwsze Nieszpory odmawiane są wieczorem w dniu poprzednim, Drugie - w niedzielę lub uroczystość wieczorem). Długość Adwentu jest więc zmienna w poszczególnych latach, choć Adwent trwa zawsze cztery niedziele, czego wymownym symbolem są cztery świece, zapalane sukcesywnie na wieńcu adwentowym. Według tradycji cztery niedziele oznaczają cztery tysiące lat, które ludzkość czekała na przyjście Zbawiciela.

"Okres  Adwentu  ma  podwójny  charakter.  Jest  okresem przygotowania  do  uroczystości  Narodzenia Pańskiego,  przez  którą wspominamy  pierwsze  przyjście  Syna  Bożego do ludzi. Równocześnie jest okresem, w  którym  przez  wspomnienie  pierwszego  przyjścia  Chrystusa  kieruje  się dusze  ku  oczekiwaniu  Jego  powtórnego  przyjścia  na  końcu  czasów.  Z  obu  tych  względów  Adwent  jest  okresem  pobożnego i radosnego oczekiwania" ("Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza", 39).

Zgodnie z tym Adwent dzieli się na dwie części:
- okres od początku Adwentu do 16 grudnia włącznie, kiedy wspominając pierwsze przyjście Chrystusa z radością przygotowujemy się na Jego powtórne przyjście na końcu czasów (aspekt eschatologiczny),
- okres od 17 do 24 grudnia włącznie, stanowiący bezpośrednie przygotowanie do nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia.

Adwent nie jest czasem ścisłej pokuty (jak ma to miejsce w okresie Wielkiego Postu), choć stanowi zachętę do godnego przygotowania się na spotkanie Chrystusa przez podjęcie nawrócenia w swoim życiu. Z tego względu w czasie Adwentu co do zasady używa się fioletowych szat liturgicznych. Jedynie w czasie III niedzieli Adwentu - niedzieli Gaudete (od słów antyfony "Gaudete in Domino semper" - "Radujcie się zawsze w Panu") dozwolone jest użycie szat liturgicznych koloru różowego. Róż symbolizować ma radość z będącego coraz bliżej Chrystusa, Światłości świata - jest to bowiem fiolet, tyle że opromieniony jasnym światłem. Wyjątek stanowi także przypadająca 8 grudnia uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (używa się szat koloru białego), będące w naszej diecezji obowiązkowym wspomnienie św. Barbary 4 grudnia (kolor czerwony) i - oczywiście - msze roratnie.

Roraty - specjalne adwentowe msze ku czci Najświętszej Maryi Panny, to tradycja sięgająca w Polsce XIII wieku. Ich nazwa pochodzi od słów łacińskiej antyfony "Rorate caeli desuper" - "Spuśćcie rosę niebosa". Podczas ich odprawiania używa się białych szat liturgicznych, podkreślających czystość i niewinność Maryi, którą symbolizuje zapalona dodatkowa świeca, najczęściej także biała, znajdująca się w pobliżu ołtarza. W czasie Roratów - inaczej niż podczas innych mszy adwentowych, nawet niedzielnych - odśpiewywany jest hymn "Chwała na wysokości Bogu" ("Gloria"). W wielu kościołach, w tym w naszym, Msza rozpoczyna się przy zgaszonych światłach, które zapalane są dopiero na dźwięk "Glorii", co dodatkowo podkreśla radość z nadejścia Chrystusa.