Biskup nominat Andrzej Iwanecki: Jeżeli człowiek na jakimś etapie swojego życia oddał je Panu Jezusowi, to dał Mu pierwszeństwo we wszystkim - i to On jest Tym, który prowadzi. Nieraz zaskakuje nas to, dokąd prowadzi i w jaki sposób, ale skoro Go wybraliśmy i wierzymy, że chce naszego dobra i szczęścia, to po prostu idziemy. Wierzymy przecież, że Pan Bóg posługuje się naszymi przełożonymi, Piotrem naszych czasów odpowiedzialnym za Kościół. A skoro tak, to jesteśmy posłuszni w duchu zaufania. Biskup ordynariusz ma mnie do pomocy w diecezji i tam, gdzie mnie pośle, chętnie będę służył najlepiej jak potrafię.

Z całym zastrzeżeniem, że jest za wcześnie, aby mówić o tej przyszłości, która znana jest tylko Panu Bogu, mam przekonanie, że trzeba przede wszystkim dbać o jedność w Kościele. Na różnych płaszczyznach - w relacjach między duszpasterzami, między grupami, między parafiami. Jestem głęboko przekonany, że jedność w imię Pana Jezusa, który prosił o nią dla nas Ojca, jest źródłem owocności w posługiwaniu. Z mojego parafialnego doświadczenia wiem, że ludzie wyczuwają, kiedy kapłani stają przed nimi w jedności. Wtedy przekaz Ewangelii jest bardziej przekonujący.

Parafia to Kościół w pigułce. To komórka, która razem z innymi buduje jeden organizm, dlatego tak ważne jest, żeby była zdrowa. Trzeba, jak mówił kiedyś ks. Artur Sepioło, przetłumaczyć niektóre rzeczy na język parafii, bo tu jest bezpośredni kontakt z wiernymi. A zadbać o parafię - to znaczy zadbać o diecezję. Z kolei zadbać o diecezję - to zadbać o Kościół powszechny, a przez to zadbać o zbawienie. Moja perspektywa na ten moment jest perspektywą parafialną, ale jeśli Pan Bóg potrzebuje mnie w tej szerszej rzeczywistości, to jestem gotowy.

Nigdy nie chciałem być hamulcem dla różnych działań podejmowanych w parafii; tak bardzo nad wszystkim panować, żeby życie we wspólnotach nie mogło się swobodnie rozwijać. Nie chodzi oczywiście o zupełną improwizację czy brak zarządzania. Ale jeśli chcemy, żeby ludzie czuli Kościół jako swoją wspólnotę, to musimy im zapalić zielone światło. Pozwolić nawet popełnić błędy w tej służbie, by ucząc się na tych błędach, stali się dobrymi współpracownikami kapłanów i innych odpowiedzialnych osób. Jeżeli z góry zakłada się, że oni nic nie potrafią, to zostajemy jako kapłani w Kościele sami.

Chcę też dać świadectwo tego, co również jest moim doświadczeniem z parafii - że jeśli pomagamy hojnym i szczerym sercem, to niczego nam nie zabraknie. Pan Bóg to wynagrodzi. Dziś chcę ramionami swoimi objąć całą diecezję. Tak jak kiedyś najważniejsza dla mnie była parafia, tak teraz jest cała diecezja.

Przyszło mi żyć w takim czasie, kiedy sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki z ogromną mądrością i otwartym sercem próbował przybliżać ludziom Kościół. Jestem związany z Ruchem Światło-Życie od wczesnych lat młodości. Bardzo dużo mu zawdzięczam, ale już jako proboszcz, żeby ogarnąć opieką duszpasterską całą parafię, nie zawężałem swojego myślenia do tego jednego ruchu. Jestem przekonany, że trzeba popierać wszystkie ruchy odnowy Kościoła. To jest złożony temat, bo należy tu znaleźć proporcje pomiędzy Piotrem a Janem, czyli między urzędem a posługami prorockimi.

Nasza praca to posługa na żywym organizmie, którym jest człowiek i Kościół jako wspólnota ludzi. Zasada jest prosta: najpierw jestem człowiekiem, potem chrześcijaninem, a dopiero później kapłanem. Mamy wiele wspólnego, o wiele więcej niż tego, co nas dzieli.

Zawołanie jest bardzo podobne do tego, które miałem na prymicyjnym obrazku, a które brzmiało „Panem jest Jezus”. W jego treści jest dla mnie zawarta istota bycia kapłanem, posługiwania, bo to On ma być zawsze pierwszy.

Drodzy Współbracia w kapłańskiej służbie,

Umiłowani Diecezjanie!

Dzielę się radosną wieścią, że Ojciec Święty Franciszek posyła do posługi w naszej diecezji nowego biskupa pomocniczego w osobie ks. Andrzeja Iwaneckiego, dotychczasowego proboszcza parafii pw. św. Franciszka w Zabrzu-Zaborzu. Tym samym wzbogaca się apostolski wymiar aktywnej pracy Kościoła diecezjalnego w dziele zbliżania się Kościoła z orędziem Chrystusowym do wszystkich naszych mieszkańców. Ze szczególną wdzięcznością wszyscy przyjmujemy ten znak troski Następcy św. Piotra, by pomnażała się niestrudzona i otwarta głębia Chrystusowej tęsknoty, by wszyscy ludzie poznali miłosiernego Boga i stali się uczestnikami Jego życia Bożego.

Biskup-nominat mgr Andrzej Iwanecki jest kapłanem znanym naszej wspólnocie diecezjalnej. Urodził się 3 listopada 1960 r. w Siemianowicach Śląskich w głęboko wierzącej rodzinie, z której wyniósł umiłowanie służby Bogu w Kościele Świętym. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w rodzinnym mieście wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, przygotowując się do kapłaństwa w diecezji katowickiej. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Damiana Zimonia dnia 27 marca 1986 r. w katedrze w Katowicach i podjął pracę w charakterze wikariusza w Orzeszu (1986–1989), następnie w Bielsku-Białej, parafia Trójcy Świętej (1989-1990) oraz w Tarnowskich Górach-Strzybnicy (1990–1995). Na tym stanowisku zastała go ważna decyzja Ojca Świętego Jana Pawła II o utworzeniu nowej diecezji gliwickiej, do której został inkardynowany. W 1995 r. skierowany został w tym samym charakterze do parafii św. Franciszka w Zabrzu-Zaborzu, a po trzech latach – po przejściu dotychczasowego proboszcza ks. G. Króla na emeryturę – ustanowiony został proboszczem tej parafii, której przewodzi do dziś. Zaangażował się w ożywienie życia parafialnego, zorganizował „Caritas” parafialną, z wrażliwością towarzyszył różnorodnym ruchom katolickim we włączaniu ich w życie Kościoła diecezjalnego. Doceniony został przez współbraci, którzy wybrali go na wicedziekana dekanatu zabrzańskiego oraz na członka Rady Kapłańskiej, a biskup Jan Wieczorek włączył do grona Konsultorów Diecezjalnych oraz przedstawił go w 2008 r. do odznaczenia papieskim tytułem Kapelana Jego Świątobliwości.

Nie ukrywam, że wraz z wyniesieniem ks. Andrzeja do godności biskupa pomocniczego wiążę wielkie nadzieje na wypełnienie przez Jego posługę wielu zadań w duchu odnowienia naszej formacji pastoralnej, wyznaczanej obecnie przez dyskusje synodalne według miary naszego uczestnictwa w rytmie prac Kościoła Powszechnego.

Podniosła uroczystość święceń nowego Biskupa z udziałem Nuncjusza Apostolskiego Arcybiskupa Salvatore Pennacchio będzie miała miejsce w katedrze gliwickiej w niedzielę, dnia 7 stycznia 2018 r. o godzinie 12.30 – na którą już dzisiaj jak najserdeczniej zapraszam. Szczegóły porządkowe zostaną podane w późniejszym czasie.

Polecając Osobę Biskupa-Nominata Andrzeja Iwaneckiego serdecznym modlitwom całej wspólnoty diecezjalnej, wszystkim z serca błogosławię.

Gliwice, 18 listopada 2017 r.